Weekend na wyspie

Wczoraj u siebie na blogu Jaddis zamieściła fotorelację z wyspy, na którą nas zabrali.

Możecie poczytać o Matce Desperacje i zobaczyć świetne zdjęcia.

Ja powiem tylko że gdybym nie była i nie widziała tego na własne oczy to chyba bym nie uwierzyła :)

Dla mnie i Piotra była było to pierwsza wyprawa na tą małą wysepkę Ramtonholmen.

Okazuje się jednak że jest ona dość znana i dobrze opisana.

A to dzięki swojej zamierzchłej przeszłości i różnorodności skalnej.

Do tej pory nie spotkałam się z takim ogromem skał osadowych o grubości 2mm każda.

Widok zapierający dech w piersiach.

Żeby nie było nie zawsze ta skała była w tej pozycji bo można było zobaczyć formacje pionowe:)

Po drugiej stornie wyspy jest dość duża powierzchnia przypominająca zaschnięta glinę.

W sumie mała wyspa a z każdej strony jak to się mówi jakiś skalny kwiatek.

Geologiem nie jestem ale tutaj nie sposób nie kochać skał:)

Do tego ilość gniazd mew i ostrygojadów.

Znalazłyśmy ich 16 ale podejrzewam, że to mała część bo schowane były tak że szok.

Następnego dnia w jednym z nich leżała jeszcze mokra kuleczka.

Cudowne maleństwo.

Nie była bym sobą gdym nie poszła na poszukiwanie kwiatów.

Zabrałam Piotra bo ktoś to musiał wykopywać.

Oczywiście wszystko już jest posadzone w doniczkach i teraz tylko czekam czy się przymnie.

I tak chodząc i szukając trafiliśmy dokładnie na sam środek wyspy.

Może to nasza wyobraźnia ale ciarki przeszły nam po plecach.

Na samym niewysokim szczycie są posadzone lipy.

Jest ich 5 strasznie starych w okręgu.

Rosną pomiędzy kamieniami.

I sporej głębokości zagłębieniem w ziemi.

To dziwne bo takich kamiennych otoczaków nie ma na tej wyspie a już na pewno nie powinno ich być tutaj.

Jest jeszcze jedna lipa stoi sama troszkę z brzegu a w jej korzenie powrastały już kamienia.

Mówię Wam dziwne jak nic.

Tak więc spędziliśmy fantastyczne 2 dnia ja mam kwiatki Piotr złowił 5 śledzi, które już są w słoiczkach.

Dziękuję Ci Jadziu:)

Całuski dla Wszystkich Lacrima