No to w drogę

Z dużym opóźnieniem ale jest.

Relacja z wypadu na rybki na wyspę Hitra.

Gdyby nie Jaddis nawet nie wiedziała bym o tej wyspie.

Mimo iż to jest największa wyspa Norwegii.

Czemu bym nie wiedziała?

Bo na jaki gwizdek miała bym jechać na jakąś wyspę ponad 500 km?

Ale co tam, namówieni przez koleżankę i zachęceni jej poprzednimi dużymi połowmi postanowiliśmy spróbować.

Na wyspę prowadzą dwie drogi.

Tak zwana 3 lokalna krótsza i z mniej ładnymi widokami i międzynarodowa 6 dłuższa i cudna.

Zawsze staramy się wybierać jeśli tylko możliwe różne drogi .

A więc w tamtą stronę padło na 3.

Powiem tak widoki wprawiedzie takie nie Norweskei ale mi osobiście bardzo się podobało.

Postoje na rozprostowanie łapek są koniecznością:)

To w tle to śnieg...

Tak wyglądają hodowle łososia.

Droga w pewnym momencie kończy się zakrętem i przejściem w 6.
Jak widać trzeba uważać...

Norweskie drogi są całkiem całkiem ale prędkość jaką wolno się po nich poruszać doprowadza do płaczu.
 Po 9 godzinach jazdy naszym oczom ukazał się taki znak.

Jak pisałam Hitra to wyspa a więc jedyny dostęp do niej po
za łodzią to tunel.
Długość 5700 pod dnem .
Jak wyglądają rybki pokazywałam tutaj:)
A to okolica kempingu.

Wera była zachwycona pobytem:)

Nie zrobiłam zdjęć z campingu...nie mam pojęcia czemu?:)
Ale tutaj jest lista rekordów złowionych ryb.

Zdjęcie pochodzi z tej strony
To nasz domek.

Zdjęcie pochodzi ze strony campingu.


Jedyny minus to woda.
Ponieważ to wyspa kolor wody jest raczej beżowy.
Na wyprawę musieliśmy kupić baniak 20l.
Pranie odpada szczególnie białych rzeczy.
AAA zapomniałam o meszkach wieczorową porą.
Do tej chwili mnie swędzi.


Jutro zdjęcie z "nocnego" połowu i droga powrotna.
Kończę zaległe odwiedzanie Waszych blogów.
A na froncie robótkowym serweta na wymiankę i coś na Candy, które chcę ogłosić najdalej w poniedziałek.
Ściskam Was mocno z zimnego Oslo Lacrima