Droga do Oslo

Wszystko co dobre szybko się kończy.

I tak było z nasza wycieczką

Dzisiaj wracamy do Oslo.

Po drodze jednak były postoje.

Pierwszy zaraz za rogatkami Lesji w  Dombås.

Jest tam most.

Pod nim całkowicie wymyte kamienie do gołej skały.

I odkrycie Piotra drewniana rura.

Jeszcze kilka kilometrów dalej nadal zachwycał się ta rurą:)

Ja za to chciałam adoptować jagnię...

70 kilometrów dalej kolejny postój.

Czego jak czego ale wodospadów w Norwegii jest masa.

Każdy inny i przy każdym warto stanąć na chwilkę.

Ten na pierwszy rzut oka nie wyglądał jakoś nadzwyczajnie:)

Ale pozory mylą.

Wystarczyło podejść pod górę do pierwszego tarasu widokowego żeby zobaczyć cuda.

Nie ukrywam ja straciłam siły na tym pierwszym tarasie...

ale następnym razem postój będzie dłuższy i wejdę na samą górę. 

Tam jest jeszcze muzeum tylko te 6km...

Trzeba potrenować chodzenie.

Była jeszcze stacja benzynowa pełna Trolli.

Oraz zdjęcie suszonej kiełbasy z renifera...

Jak widać klatka za oknem ale cóż co kraj to obyczaj.

Na sam koniec coś z serii "głupia ja".

Umówiłam się na wymiankę z Qurką.

Ja mam zrobić dla niej obrus kwadratowy i beżowy.

Zrobiłam zdjęcie bo to znowu ten sam obrus co już pokazywałam.

Zabrałam się za niego dzielnie i co???

Wczoraj odkryłam że brakuje mi nici.

Nie jakiegoś kordonka typu Monika dostępnego wszędzie tylko mojego ulubionego z Lidla.

Mało mnie szlak nie trafił.

Jedynym wyjściem było posprzątanie strychu w celu znalezienia zaginionej nitki.

Udało się strych sprzątnięty nici znalezione.

Kto jeszcze oprócz mnie zabiera się do dużego obrusa uprzednio nie sprawdzając ilości nici???

Ale jak mówią głupi ma zawsze szczęście.

I tym optymistycznym akcentem kończę pisaninę o Norwegii.

Przynajmniej na tą chwilę:)

Miłego weekendu i zapraszam na poniedziałek .

Czas na majowe konwalie.

Uściski Lacrima